Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Ώρα να αξιοποιήσουμε τα δώράκια μας..... (Chocolate Cheesecake cupcakes)

Είναι ωραίο όταν λαμβάνουμε διάφορα μικρά δωράκια από τους αγαπημένους μας φίλους αλλά και συγγενείς, πόσο μάλλον όταν αυτά το δωράκια έχουν να κάνουν με την κουζίνα. 
Αυτή τη φορά όμως δε φτιάξαμε ένα κυρίως γεύμα αλλά ένα επιδόρπιο ή συνοδευτικό για τον καφέ μας και το τσάι μας. 

Το πρώτο δώρο ήρθε από τη μαμά μου μετά το ταξίδι της στο Λονδίνο και είναι ένα υπέροχο βιβλιαράκι με συνταγές για cupcakes, 200 διαφορετικές για την ακρίβεια. Όταν το είπα αυτό στον καλό μου, μου απάντησε " καλά και πότε σκοπεύεις να τα φτιάξεις όλα αυτά;;" Πιθανότατο ποτέ του απάντησα....αλλά αν φτιάχνω ένα διαφορετικό κάθε βδομάδα θα έχω τελειώσει σε περίπου 4 χρόνια!!!






Το δεύτερο δώρο που αξιοποίησα ήταν μία εξαιρετική σοκολάτα που μου έδωσε η φίλη μου η Αθηνά (Sugar Buzz). 

Το τρίτο δώρο δεν ήταν δικό μου αλλά εγώ το αγόρασα στη μαμά μου, και είναι κάτι όμορφα χαρτάκια που της πήρα για να φτιάχνει τα cupcakes της. 



Με τα δώρα μας μαζεμένα λοιπόν και πολύ πολύ αγάπη ξεκίνησα αυτή την Κυριακή (μία από τις λίγες μέρες της εβδομάδας που, όταν είμαι σπίτι, έχω το χρόνο να μαγειρεύω κάτι δικό μου) να φτιάξω την πρώτη μου συνταγή από το νέο μου βιβλίο.





 Chocolate Cheesecake cupcakes....(και η δική μας παραλλαγή)







Τα υλικά της συνταγής μας είναι:

(για 6 cupcakes)
  • 100γρ. μπισκότα digestive
  • 1 κουταλάκι του γλυκού τριμμένο τζίντζερ
  • 40 γρ. βούτυρο λιωμένο
  • 200 γρ. τυρί κρέμα (εμείς επειδή δεν είχαμε όλη την ποσότητα από το κλασικό τυρί κρέμα συμπληρώσαμε με κρέμα από ανθότυρο)
  • 75 γρ. ζάχαρη
  • 1 αυγό
  • 2 κουταλιές της σούπας brandy (εμείς βάλαμε λικέρ βύσσινο)
  • 1 κουταλιά της σούπας νερό
  • 150 ml  κρέμα γάλακτος για τη γαρνιτούρα (και αυτό το στάδιο το παραλείψαμε και γαρνίραμε με γλυκό του κουταλιού βύσσινο)

Εκτέλεση:






Σπάμε τα μπισκότα στο γουδί και σε ένα μπολ τα αναμιγνύουμε με το τζίντζερ και το λιωμένο βούτυρο. Χωρίζουμε την ποσότητα στις 6 θήκες μας και πιέζουμε ελαφρά με το πίσω μέρος του κουταλιού για να στρώσει το μείγμα. 

Σε ένα άλλο μπολ χτυπάμε το τυρί κρέμα με τη ζάχαρη και το αυγό. Βάζουμε τη σοκολάτα με το brandy (στην περίπτωση μας το λικέρ) και το νερό σε ένα μπολ και λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να γίνει ένα λείο μείγμα.
 



Αναμιγνύουμε τη σοκολάτα με το μείγμα του τυριού και το χωρίζουμε στις φόρμες μας. 







Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 160 βαθμούς για 20 λεπτά. Αφού ψηθούν τα βγάζουμε από το φούρνο και τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς. Σε αυτό το σημείο η συνταγή μας λέει να χτυπήσουμε την κρέμα γάλακτος και να κάνουμε ελαφριά σαντιγί. Αντί γι' αυτό εμείς γαρνίραμε με γλυκό του κουταλιού βύσσινο, για να φέρνει λίγο περισσότερο σε cheesecake.



 Απολαύστε τα!!!

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Όταν τελειώνουν τα μακαρόνια και μας μένει ο κιμάς....

Αυτή η βδομάδα με βρήκε να διανυκτερεύω στο σπίτι μιας καλή μου φίλης για δυο βράδια....λέγαμε από καιρό να το κάνουμε και να που μας βρέθηκε η ευκαιρία....Συναντηθήκαμε στο δρόμο για να γυρίσουμε μαζί σπίτι της...και μιας και η ώρα ήταν περασμένες 7 τα στομάχια μας είχα αρχίσει να χορεύουν τσιφτετέλι....Τι θα φάμε απόψε; της λέω...."έχει μείνει λίγος κιμάς μωρέ..." μου λέει. "Αν είναι θα βράσουμε και κανένα μακαρόνι να φάμε..." Κιμά ε;;; Έχω μια καλύτερη ιδέα!!! Λέω να περάσουμε από το σούπερ μάρκετ πρώτα!!! 

 Θυμήθηκα κάτι βράδια Παρασκευής όταν ήμουν στην Αγγλία και επισκεπτόμουν τον αδελφό μου και η γυναίκα του μας έφτιαχνε τη δικιά μας εκδοχή του βρώμικου...Παχουλό naan bread σε σχήμα οβάλ ή όποιος αλλιώς το ξέρουμε εμείς κυπριακή πίτα, παραγεμισμένη με μαγειρεμένο πικάντικο κιμά, ψιλοκομμένα κρεμμύδια, μαρούλι, ντομάτα και ότι άλλο μπορεί να βρίσκαμε στο ψυγείο μας....



Έτσι κάναμε κι εμείς....το μόνο συστατικό που μας έλειπε ήταν η πιτούλα...αφού ψάξαμε κάνα δυο σουπερμάρκετ τελικά τη βρήκαμε και με χαρά γυρίσαμε σπίτι για να γεμίσουμε το στομάχι μας που εξακολουθούσε να γουργουρίζει ζωηρά!! 

Ο κιμάς μπήκε σε ένα κατσαρολάκι για να ζεσταθεί και του προσθέσαμε απλά και ένα μείγμα μπαχαρικών έτσι για να νοστιμίσει λίγο παραπάνω... Οι πιτούλες μπήκαν για λίγο στο φούρνο για να ζεσταθούν και να φουσκώσουν ελαφρά έτσι ώστε να μπορούμε να τις ανοίξουμε πιο εύκολα και τα υλικά για το γέμισμα τεμαχίστηκαν με προσοχή!! Μια λαχταριστή ντοματούλα, ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι και λίγη φέτα ήταν ότι χρειαζόμασταν. 


Τα υλικά συγκεντρώθηκαν πάνω στο τραπέζι και το γέμισμα ξεκίνησε...Καμιά μας δε μιλούσε...μόνο κάτι μμμμ.....ακουγόντουσαν που και που καθώς απολαμβάναμε το πιο ωραίο γρήγορο φαγητό.... Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε!!! Εμείς το απολαύσαμε τόσο που σε λίγα λεπτά είχαν εξαφανιστεί τα πάντα από το τραπέζι και τα πιάτα μας!!!!


ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ...
ΕΥΚΟΛΑ Ή ΔΥΣΚΟΛΑ, ΓΡΗΓΟΡΑ Ή ΜΠΕΛΑΛΙΔΙΚΑ!!!!

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011

Περί Οδικής Συμπεριφοράς....

Ρουφάω την πρώτη γουλιά καφέ και χαζεύω το blog μου....καιρό έχω να γράψω σκέφτομαι... κι όμως δεν έχουν συμβεί πάρα πολλά από την τελευταία φορά...απλά ξεκίνησα να δουλεύω ο περισσότερος μου χρόνο καταναλώθηκε στη δουλεία και στις μεταφορές από και προς αυτή!!! Είχα σχεδόν 5 μήνες να βρεθώ στο δρόμο με το αυτοκίνητο σε καθημερινή βάση και να συναναστραφώ με άλλους οδηγούς αλλά πολύ γρήγορα θυμήθηκα τις παλιές "καλές" μέρες....


Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι πραγματικά στο δρόμο είμαστε άξιοι της μοίρας μας και τη οδικής μας συμπεριφοράς, και αρνούμαι κάθε αστυνομικό ή τροχονόμο που θα προσπαθήσει να με κρίνει...όταν συμβαίνουν τα τέρατα μπροστά στα μάτια τους και στα δικά μας κι όμως πάντα είναι σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Μόνο όταν το θυμούνται, ή τους έχουν τρίξει τα δόντια "παιδιά κόψτε καμιά κλήση γιατί δε βγαίνουμε" μόνο τότε θυμούνται ποιά είναι πραγματικά τα καθήκοντάς τους. 




Όχι δε θέλω να γίνω άδικη....δεν είναι όλοι ίδιοι... Λαμπρό παράδειγμα ένας τροχονόμος και ένας αστυνομικός με περιπολικο στη συμβολή της Λ. Αλεξάνδρας με τη Λουκάρεως την προηγούμενη βδομάδα. Ένας ταξιτζής έχει χωθεί δίπλα στα αυτοκίνητα που βγαίνουν προς Αλεξάνδρας και δημιουργεί τη δική του 3η λωρίδα...το περιπολικό από το αντίθετο ρεύμα σταματάει δίπλα του και του κάνει παρατήρηση...το ταξί οπισθοχωρεί...με το που εξαφανίζεται το περιπολικό να 'τος πάλι τα ίδια...αυτή τη φορά ήταν η σειρά του τροχονόμου να δράσει... αφού έρχεται προς το μέρος του να τον επιπλήξει, ανοίγει το ρεύμα προς Αλεξάνδρας να φύγουν τα αυτοκίνητα και μένει μπροστά στο ταξί μη αφήνοντας το να περάσει....τον κράτησε εκεί μέχρι να φύγει τελευταίος...Θα μου πεις κι εγώ τι φταίω που ήμουν μέσα και πλήρωνα που το ταξίμετρο έτρεχε και χρέωνε....εμ δε φταις...αλλά και τι να κάνεις... Αυτό και μόνο το περιστατικό ήταν ικανό να μου φτιάξει τη μέρα...


Δυστυχώς όμως την επόμενη μέρα αυτή η καλή εικόνα που μου δημιουργήθηκε με αυτό το σκηνικό διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα... Οδηγώ στη Λένορμαν προς Αθήνα και προσπερνάω μία δυμοιρία της ομάδας ΔΙΑΣ που είναι σταθμευμένη σε μία γωνία. Σταματάω λίγο πιο κάτω για να ψωνίσω κάτι από ένα μαγαζί και να σου ένας αστυνομικός με τη μηχανή του να έρχεται προς το μέρος μου με αναμμένο το φάρο και σε στάση σούζας...σταματάει λίγο πιο κάτι κάνει μια κωλιά για αναστροφή και πάλι πίσω στα φιλαράκια του να καυχηθεί για το κατόρθωμα του!! Γιατί να μην είχα το κινητό στα χέρια να τον βγάλω ένα βίντεο σκέφτηκα....τα παλιόπαιδα...


Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε σήμερα το πρωί...όταν πήγαινα προς τη δουλειά μου...δε λέω οι τροχονόμοι στο δρόμο είναι για να ρυθμίζουν την κυκλοφορία αλλά όχι και να αφήνουν τον καθένα να κάνει ότι του γουστάρει στο δρόμο...στο φανάρι της Κατεχάκη προς Αθήνα εκεί ακριβώς που στρίβεις για το θέατρο Β. ένας τροχονόμος να ρυθμίζει την κίνηση και στη γωνία παρκαρισμένο ένα περιπολικό με μάλλον κάποιον μέσα και έναν ακόμη να στέκεται από έξω....ο τροχονόμος δίνει σήμα να στρίψουν τα αυτοκίνητα προς το θέατρο...κι αυτά απλά ΜΠΡΟΣΤΑ του κάνουν μία ωραιότατη αναστροφή...όταν η κολώνα στο φανάρι έχει πινακίδα που την απαγορεύει....και δεν ήταν ούτε ένας ούτε δύο αλλά τουλάχιστον 5 που το έκαναν αυτό...αυτή τη φορά...και πόσοι ακόμη όλη τη μέρα....ε και τι έγινε;; τους είπε κανείς τίποτα...ΟΧΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ!!! 


Και σκέφτομαι λοιπόν....είναι τόσοι λίγοι οι άνθρωποι που πλέον νοιάζονται για την οδική συμπεριφορά;;; Γιατί να μην ανάβουμε το φλας όταν θέλουμε να αλλάξουμε λωρίδα;; Γιατί να κάνουμε σφήνες και να χωνόμαστε εκεί που δεν πρέπει;; Γιατί να τρέχουμε όταν δεν πρέπει αφού μπροστά μας το φανάρι πάλι κόκκινο θα είναι...Γιατί να προκαλούμε τέτοιο εκνευρισμό τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους όταν οδηγούμε;; Δεν το παίζω ο τέλειος οδηγός αλλά τουλάχιστον κάποια βασικά πράγματα τα τηρώ...κατά βάση για τη δική μου ασφάλεια!! Ξέρω οι περισσότεροι άντρες που θα το διαβάσουν αυτό θα πουν "τι να μας πεις κι εσύ, γυναίκα δεν είσαι;;" κι όμως θεωρώ τον εαυτό μου έναν αρκετά ικανό οδηγό...τι κι αν δεν τρέχω...δεν κορνάρω....σταματάω πάντα στα στοπ και απλά μπορεί να μου πάρει 5 μανούβρες παραπάνω για να παρκάρω;;;  δεν είναι αυτό που ορίζει τον καλό οδηγό αλλά το ότι κάθε φορά φτάνω στον προορισμό μου σώα και αβλαβής και σχετικά ήρεμη...

Ελπίζω να μη σας κούρασα με την πολυλογία μου....απλά θέλω να πιστεύω ότι και άλλοι άνθρωποι σκέφτονται σαν κι εμένα....γιατί αν δεν είναι έτσι χαθήκαμε....

Καλή σας μέρα και καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!! Και προσοχή στο δρόμο ε!!! 


ΥΓ. Η παρακάτω φωτογραφία είναι αφιερωμένη στη μαμά μου αλλά με τη μαμά οδηγό και το μπαμπά να κάθετε στη θέση του συνοδηγού!!!  ;-)